6 lutego 1943 roku o godzinie 3:30 rano rozpoczął się apel w obozie kobiecym w Auschwitz II-Birkenau. Źle odziane więźniarki przetrzymywano bez pożywienia na pokrytym śniegiem przedpolu do godziny 17:00.

Powrót zarządzono biegiem. Przy bramie stały dozorczynie i esesmani, którzy uderzeniami pałek tłukli nie mogące nadążyć przemarznięte kobiety. Słabe, chore i starsze wiekiem wyciągano z szeregów hakiem, a następnie przeprowadzano do bloku 25, gdzie oczekiwały na wywiezienie do komór gazowych. Barak 25 w obozie kobiecym BIa (zwany także blokiem śmierci) był tzw. poczekalnią do gazu (Warteblock für die Vergasung).

Po zapędzeniu więźniarek do obozu utworzono drużynę z mocniejszych kobiet i użyto ją do zebrania zwłok tych, które padły pod ciosami esesmanów i dozorczyń podczas apelu. Zwłoki więźniarek złożono na dziedzińcu bloku 25. Ogółem podczas tego apelu straciło życie około tysiąc kobiet.